ترجیعات ملک‌الشعرا بهار

1 چندگویی چرا مانده ویران هند و افغان و خوارزم و ایران

2 چندگویی چرا جسته مأوا خرس پتیاره بر جای شیران

3 چندگویی چرا روز حاجت مانده ازکار، دست دلیران

4 چندگویی چرا ما اسیریم زانکه آزادی ما اسیران

1 می ده که طی شد دوران جانکاه آسوده شد ملک‌، الملک‌لله

2 شد شاه نو را اقبال همراه کوس شهی کوفت بر رغم بدخواه

3 شد صبح طالع‌، طی شد شبانگاه الحمد لله‌، الحمد لله

4 یک چند ما را غم رهنمون شد جان یارغم گشت‌،‌دل غرق‌خون شد

1 ای فلک آل علی را از وطن آواره کردی زان سپس در کربلاشان بردی و بیچاره کردی

2 تاختی از وادی ایمن غزالان حرم را پس اسیر پنجهٔ گرگان آدمخواره کردی

3 جسم پاک شیرمردان را نمودی پاره پاره هم دل شیر خدا را زین مصیبت پاره کردی

4 گوشوار عرش رحمن را بریدی سر، پس آنکه دخترانش را ز کین بی‌گوشوار و یاره کردی

1 ای دل ز جفای دیده یاد آر زان اشک به ره چکیده یاد آر

2 این نکتهٔ ناگزیر بشنو وین قصهٔ ناشنیده یاد آر

3 زین ملک ستم کشیده‌، یعنی ز ایران تعب کشیده یاد آر

4 ز آن روزکه اشکبار بودی درگوشهٔ غم خزیده یاد آر

1 شاهی به میان آمد و شاهی ز میان رفت صد شکر که‌ این‌ آمد و صد حیف که آن رفت

2 تیری به کمان آمد بر قصد دل خصم هم گر به خطا ناگه تیری ز کمان رفت

3 سلطان جوان آمد شاد و خوش و پیروز وان انده دیرین ز دل پیر و جوان رفت

4 آمد ملکی راد که از آمدن او از عیش‌، نوید آمد و از رنج‌، نشان رفت

1 در دست کسانی است نگهبانی ایران کاصرار نمودند به ویرانی ایران

2 آن قوم‌، سرانند که زیر سر آنهاست سرگشتگی و بی‌سرو سامانی ایران

3 الحق که خطا کرده و تقصیر نمودند این سلسله در سلسله جنبانی ایران

4 در سلطنت مطلقه چندی پدرانشان بردند منافع ز پریشانی ایران

1 ماه مشروطه در این ملک طلوعیدن کرد انتخابات دگر بار شروعیدن کرد

2 شیخ در منبر و محراب خشوعیدن کرد حقه و دوز وکلک باز شیوعیدن کرد

3 وقت جنگ و جدل و نوبت فحش وکتک است انتخابات شد و اول دوز و کلک است

4 صاحب‌الرأیا! رو صبح‌نشین روی خرک رأی‌ها پیش نه و داد بزن های جگرک

1 خیزکز مشرق عیان گردید شب سرمهٔ چشم جهان گردید شب

2 تا شبیخون راکجا خواهد زدن عرضگاه اختران گردید شب

3 چون‌زنی‌زنگی‌پس‌شعری‌زرد در پس انجم نهان گردید شب

4 برق چشم و تاب دندانش نگر خنده را زنگی نشان گردید شب

1 با بنده فلک چرا به جنگ است سبحان الله این چه رنگ است

2 بودم روزی به شهر تبریز آقا و ولی عهد و با چیز

3 شه هرمز بود و بنده پرویز و اینک شده‌ام ز دیده خونریز

4 کاین چرخ چرا چنین دورنگ است سبحان‌الله این چه رنگ است