گوش کن ای بلبل شیرین از ملک‌الشعرا بهار منظومه 1
1. گوش کن ای بلبل شیرین سخن
ای گل خوش نکهت باغ وطن
چون برامد آدمیزاد از ملک‌الشعرا بهار منظومه 2
1. چون برامد آدمیزاد از کمین
بود در دست پریزادان، زمین
بود با اهریمنان از ملک‌الشعرا بهار منظومه 3
1. بود با اهریمنان دانش‌فزون
پختن و معماری و رمی و فسون
حربهٔ مردم فلاخن از ملک‌الشعرا بهار منظومه 4
1. حربهٔ مردم فلاخن بود و سنگ
دیو را گرزگران ابزار جنگ
شب‌رسید و مهر روشن از ملک‌الشعرا بهار منظومه 5
1. شب‌رسید و مهر روشن شد نهان
شد سیه‌چون‌جان‌اهریمن، جهان
در بر بانو، زن و از ملک‌الشعرا بهار منظومه 6
1. در بر بانو، زن و مردی فقیر
برده بودند از بنی آدم اسیر
از پری بانو، رسولی از ملک‌الشعرا بهار منظومه 7
1. از پری بانو، رسولی ارجمند
زی تو آید، ای شهنشاه بلند
پیشکار اهرمن دیو از ملک‌الشعرا بهار منظومه 8
1. پیشکار اهرمن دیو فریب
خند خندان با دو چشمان اریب
دید تهمورث چو بر از ملک‌الشعرا بهار منظومه 9
1. دید تهمورث چو بر آن دوکنیز
گفت با شیدسپ کای پیر عزیز
... از ملک‌الشعرا بهار منظومه 10
1. ...
...