گوش کن ای بلبل شیرین از ملکالشعرا بهار منظومه 1
1. گوش کن ای بلبل شیرین سخن
ای گل خوش نکهت باغ وطن
1. گوش کن ای بلبل شیرین سخن
ای گل خوش نکهت باغ وطن
1. چون برامد آدمیزاد از کمین
بود در دست پریزادان، زمین
1. بود با اهریمنان دانشفزون
پختن و معماری و رمی و فسون
1. حربهٔ مردم فلاخن بود و سنگ
دیو را گرزگران ابزار جنگ
1. شبرسید و مهر روشن شد نهان
شد سیهچونجاناهریمن، جهان
1. در بر بانو، زن و مردی فقیر
برده بودند از بنی آدم اسیر
1. از پری بانو، رسولی ارجمند
زی تو آید، ای شهنشاه بلند
1. پیشکار اهرمن دیو فریب
خند خندان با دو چشمان اریب
1. دید تهمورث چو بر آن دوکنیز
گفت با شیدسپ کای پیر عزیز
1. ...
...