بسم الله الرحمن الرحیم از شیخ بهایی کشکول 1
1. بسم الله الرحمن الرحیم
ای به پهلوی تو دل در پرده از شیخ بهایی کشکول 2
1. ای به پهلوی تو دل در پرده
سر از این پرده برون ناورده
امیر مؤمنان علی(ع) را روزی از شیخ بهایی کشکول 3
1. امیر مؤمنان علی(ع) را روزی که بر قاطری به جنگ بود، گفتند: کاش اسبی را بر همی نشستی. فرمود: من از کسی که حمله آرد، نگریزم و بر آن کس که گریزد حمله نبرم. از این رو، همین قاطر کفایتم می کند.
عارفی را پرسیدند: آیا بلائی از شیخ بهایی کشکول 4
1. عارفی را پرسیدند: آیا بلائی را شناسی که بر مبتلایش رحم نکنند و نعمتی را که منعمش را حسادت نورزند؟ گفت: بلی، فقیر چنین است.
خلیفه ای از کودکی عادت خاک از شیخ بهایی کشکول 5
1. خلیفه ای از کودکی عادت خاک خوردن داشت. روزی به طبیب خویش گفت: چه چیزی از خاک خوردن مانع شود؟ گفت: اراده ی مردان. گفت: راست گفتی و از آن پس دیگر چنان نکرد.
چشم عقل و علم کور از شهوت است از شیخ بهایی کشکول 6
1. چشم عقل و علم کور از شهوت است
دیو پیش دیده حور از شهوت است
گدائی همی رفت و کودکش در پیش از شیخ بهایی کشکول 7
1. گدائی همی رفت و کودکش در پیش روان بود. کودک صدای زنی بشنید که در پی جنازه ای همی گفت: ای مرد ترا به جائی برند که نه در آن عطائی بود نه فراشی، نه چاشتی و نه شامی. کودک گفت: پدر، جنازه را به خانه ی ما همی برند.
ابو محمد بن یحیی، معلم مامون، از شیخ بهایی کشکول 8
1. ابو محمد بن یحیی، معلم مامون، گفت: روزی ناگزیر از بیمارئی که دچارش بودم، نشسته نماز خواندم. قضا را مامون خطائی کرد. برخاستم تا تنبیهش کنم. وی گفت: شیخا، خداوند را نشسته اطاعت همی کنی اما برخاسته عصیان روا می داری؟
شیخ در کتاب نجات گفت: فلک از شیخ بهایی کشکول 9
1. شیخ در کتاب نجات گفت: فلک حیوانی است که مطیع خداوند است.
دل نهادیم به بیداد، عطای از شیخ بهایی کشکول 10
1. دل نهادیم به بیداد، عطای تو کجاست
ما خود از جور ننالیم، وفای تو کجاست