مقطعات ازرقی هروی

1 اختلاف مزاج تو خوش خوش ارغوان تو زعفران کردند

2 چون ز زردی بسان زر گشتی زیر خاکت چو زر نهان کردند

1 گر شاه جهان قصۀ من بنده بخواند زین قصه همی حالت من بنده بداند

2 داند که میان دو سفر بندۀ درویش بی یاوری شاه چه بیچاره بماند

3 زان همت چون دریا ، وز آن کف چون ابر گه گاه بدین بندۀ بیچاره چکاند

1 گوشه ای از جهان گرفتستی تا ترا از جهان فراغ بود

2 خدمت تو بعقل شاید کرد آلت عاقلی دماغ بود

1 قطعۀ مدح مرا چون دل و چون دیدۀ خویش از پی فخر بدارند بزرگان عجم

2 پس من آری بتن خویش فرستم بر تو مدح گویم که مگر مزد فرستی بکرم

3 تو بدینار کسان آب مرا تیره کنی حشمت شعر و خط من بفروشی بدرم

4 لیکن آخر ز چنان روی کجا بتوانم برسانم بوجیه و بشرف شکر تو هم ؟

1 مهترا ، هر چند شعرم زان هر شاعر بهست تا توانستم نکردم من ز شعری اکتساب

2 قصد آن دارم که دامن در چنم زین روز بد روز خوب خویش جویم بر ستوری چون عقاب

3 تا همی خوانم کتاب و تا همی جویم شراب هم توقع کرده‌ام در برگ ره جفتی رکاب

1 گر چه ما از جزغ نیاساییم جان پاکت ز غم بیاسوده است

2 مثلست این که : آفتاب بگل کس نیندود و سخت بیهوده است

3 زیر هر پشته ای ز صورت تو آفتابی بکه گل اندوده است

1 خدایگانا ، مهمان بنده بودستند تنی دو ، دوش ، بنقل و نبید ورود و کباب

2 بطبع خرم و خندان شراب نوشیدند که بر خماهن گردون فروغ زد سیماب

3 نه بر مزاج یکی دست یافت گرمی می نه در دماغ یکی غلبه کرد قوت خواب

4 شرابشان برسیده است و بنده درمانده است خدایگانا ، تدبیر بنده کن بشراب

1 منت تو گردن من بنده را سخت بیکبار گران بار کرد

2 بنده مدیح تو بمقدار گفت جود تو احسان نه بمقدار کرد

3 قیمت شعر از تو بیآموختست آنکه خریداری اشعار کرد

4 چشم دلم خیره و در خواب بود جود تواش روشن و بیدار کرد

1 اگر چه نرگس دان ها ز سیم و زر سازند برای نرگس هم خاک نرگسستان به

2 بغربت اندر اگر سیم و زر فراوانست هنوز هم وطن خویش و بیت احزان به