دلم، که شکوه ز بیداد دلبری دارد؛ از آذر بیگدلی غزل 56
1. دلم، که شکوه ز بیداد دلبری دارد؛
ستمکشی است که یار ستمگری دارد
1. دلم، که شکوه ز بیداد دلبری دارد؛
ستمکشی است که یار ستمگری دارد
1. چون کار نظر بپاک بینی برسد
یا زور کمر بدار چینی برسد
1. شب بیتو چو باشم، سحرم ناید باز
ور با تو نشینم، رسدم صبح فراز
1. ای خون دل پیر و جوان خورد دلت!
وی ز آهن و از سنگ گرو برده دلت!
آذر بیگدلی یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 12 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای آذر بیگدلی معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: حاج لطفعلی بیگ شاملو (زادهٔ ۱۱۳۴ هجری قمری در اصفهان - درگذشتهٔ ۱۱۹۵ هجری قمری در قم) متخلص به «آذر» و معروف به «آذر بِیگدلی»شاعر و صاحب تذکرهٔ آتشکدهٔ آذر در شرح حال شعرا است که آن را در طی ۳۰ سال به نام کریم خان زند گردآوری و تألیف کردهاست.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار آذر بیگدلی را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.