بخش بیست و یکم در اسرارنامه عطار نیشابوری

1 مشو مغرور ملک و گنج و دینار که دنیا یاددارد چون تو بسیار

2 خدا را زان پرست از جان پرنور که استحقاق دارد وز طمع دور

3 بهر کاری خدا را یاد می‌دار خدا را تا توی از یاد مگذار

4 بکاری گر مدد خواهی ازو خواه که به زین در نیابی هیچ در گاه

1 بچین شد پیش پیری مرد هوشیار که ما را از حقیقت کن خبردار

2 جوابش داد آن پیر طریقت که ده جزوست در معنی حقیقت

3 بگویم با تو گر نیکو نپوشی یکی کم گفتنست و نه خموشی

4 ز خاموشیست بر دست شهان باز که بلبل در قفس ماند ز آواز