بخش بیستم در اسرارنامه عطار نیشابوری

1 چو خواهد شد دورخ در خاک ریزان دورخ در خاک مالید ای عزیزان

2 براندیشید از آن ساعت که در خاک فرو ریزد دو رخ چون برگ گل پاک

3 در آن ساعت نه بتوانید نالید نه رخ در پیش او در خاک مالید

4 کنون باری شما را قدرتی هست شبان روزی بدین سان حضرتی هست

1 شنودم من که پیری بود کامل نه چون پیران دیگر مانده غافل

2 نه شب خفتی و نه روز آرمیدی بروز و شب کسش خفته ندیدی

3 کسی پرسید کای پیر دل افروز چرا هرگز نه شب خفتی و نه روز

4 بدو گفتا نخسبد مرد دانا بهشت و دوزخش در شیب و بالا

1 شنودم من که وقتی پادشاهی که رویی داشت درخوبی چو ماهی

2 ز بهر گوی بازی رفت بیرون وزو هر لحظه صد دل خفت در خون

3 چو گوی حسن در میدان بیفکند فلک از گوی او چوگان بیفکند

4 رخش لاف جهان آرای می‌زد جهان را حسن او سرپای می‌زد

1 شنودم من که موشی در بیابان مگر دید اشتری را بی نگه‌بان

2 مهارش سخت بگرفت و دوان شد که تا اشتر بآسانی روان شد

3 چو آوردش بسوراخی که بودش نبودش جای آن اشتر چه سودش

4 بدو گفت اشتر ای گم کرده راهت من اینک آمدم کو جایگاهت