بخش نهم در اسرارنامه عطار نیشابوری

1 شنودم من که بودست اوستادی که خر گم کرده را آواز دادی

2 چو کرد این کار سال شصت و هفتاد پس هفتاد و یک در نزع افتاد

3 چو عزرائیلش اندر پرده آمد مگر پنداشت خر کم کرده آمد

4 بجست از جای بودش روزنی پیش برون کرد از در روزن سرخویش

1 بدان ای پاک دین گر پاک آبی که آن ساعت که زیر خاک آیی

2 قدم بیرون نهی از کوی دنیا نبینی نیز هرگز روی دنیا

3 چو رفتی رفتی از دنیا و رفتی دگر هرگز بدنیا در نیفتی

4 بعقبی بارگاهی یابی از نور بپوشی حله و در بر کشی حور

1 مگر مردی ز مردان طلب کار بگرد گور مردان گشت بسیار

2 شبی می‌گشت خوش خوش گرد خاکی بگوش او رسید آواز پاکی

3 که تا کی گور مردان را پرستی بگرد کار مردان گرد و رستی

4 تو در بیچارگی اول قدم نه وزان پس سرسوی خوان کرم نه

1 رسید آن پیر را سر الهی که مردی ز آن ما گردید خواهی

2 برو سوی خرابات و نشان خواه که پیریست آن ز حمالان این راه

3 بیامد مرد و شرح حال او خواست بدو گفتند دی شد کار او راست

4 بصد زاری و غم دی مرد اینجا جهان برخود بسردی برد اینجا

1 بمسجد در بخفت آن عالم راه ستاد اندر نماز آن جاهل آنگاه

2 یکی ابلیس را دید ایستاده بدو گفتا چه کارست اوفتاده

3 لعین گفتا همی خواهم هم اکنون که جاهل را برم از راه بیرون

4 ولیکن زان ندارم طاقت و تاب که می‌ترسم از آن دانای درخواب

1 بگورستان یکی دیوانه بگریست بدو گفتند اندر گورها کیست

2 چنین گفت او که مشتی خلق مردار ولیکن اوفتاده در نمک سار

3 چو زیر خاک یکسر خاک گردند نمک گردند و یکسر پاک گردند

4 وی گر نبود از ایمان نمکشان در آتش افکند دور فلکشان

1 شنودم من که بودست اوستادی که خر گم کرده را آواز دادی

2 چو کرد این کار سال شصت و هفتاد پس هفتاد و یک در نزع افتاد

3 چو عزرائیلش اندر پرده آمد مگر پنداشت خر کم کرده آمد

4 بجست از جای بودش روزنی پیش برون کرد از در روزن سرخویش