بخش هفتم در اسرارنامه عطار نیشابوری

1 شنودم حال بوالفش چغانی که گفتندش چرا خر می نرانی

2 که چون خورشید روشن روی درگشت بتاریکی فرو مانی درین دشت

3 تو هم ای برده اندر دشت خوابت نراندی خر فرو شد آفتابت