بخش بیست و ششم در مصیبت نامه عطار نیشابوری

1 صاحب اطفالی ز غم میسوختی خار کندی تا شب و بفروختی

2 بود بس درویش و پیر و ناتوان مانده در اطفال و در جفتی جوان

3 تا که نشکستی تنش صد ره نخست دست کی دادیش یک نان درست

4 خانهٔ او در میان دشت بود ناگهی موسی برو بگذشت زود

1 بامدادی رفت ابلیس لعین تا بدرگاه نبی العالمین

2 هم ز سلمان هم ز حیدر بارخواست برنیامد کوژ رورا کار راست

3 گفت پیغامبر که او را بار نیست گو برو کو را بر من کار نیست

4 کی بود ابلیس ملعون مرد من یا تواند دید هرگز گرد من

1 سالک آمد پیش شیطان رجیم گفت ای مردود رحمن و رحیم

2 ای در اول مقتدای خواندگان وی در آخر پیشوای راندگان

3 ای بیک بیحرمتی مفتون شده وی بیک ترک ادب ملعون شده

4 هفتصد باره هزاران سال تو جمع کردی سر حال و قال تو

1 آن شنودی تو که مردی از رجال کرد از ابلیس سرگردان سؤال

2 گفت فرمودت خداوند ودود از چه آدم را نکردی آن سجود

3 گفت میشد صوفئی در منزلی بود در مهد بزر سنگین دلی

4 ماه روئی دختر سلطان عهد برفتاد از باد ناگه پیش مهد