بخش بیست و سوم در مصیبت نامه عطار نیشابوری

1 گفت رکن الدین اکافی مگر می فشاند اندر سخن روزی گهر

2 مجلس او پارهٔ شوریده شد خواجه را آن از کسی پرسیده شد

3 کاین چه افتادست وین شورش چراست ما نمیدانیم بر گوئید راست

4 آن یکی گفتش فلان مرد نه خرد در نهان کفشی بدزدید و ببرد

1 مرتضی را گفت مردی نامور تو چه میدانی بعالم بیشتر

2 گفت طاعت بیشتر بر آسمانست زانکه آنجا منزل روحانیانست

3 لیک بر روی زمین از خشک و تر هیچم از غفلت نیاید بیشتر

4 ور ز زیر خاک میپرسیم نیز نیست بیش از حسرت آنجا هیچ چیز

1 سالخورده پیر زالی تنگدست کرده بودی پیش گورستان نشست

2 سال و ماهش خرقهٔ در پیش بود صد هزاران بخیه بر وی بیش بود

3 هر دمش چون مردهٔ در میرسید او بهر یک بخیهٔ بر میکشید

4 گر شدی یک مرده گر ده آشکار او بهر یک بخیهٔ بردی بکار

1 آن یکی پرسید از عباسه باز گفت ای نطقت کلید گنج راز

2 نیست کس از سیم داران مونست می نیاید خواجهٔ در مجلست

3 گفت کی آید بر من سیم دار کز منش بر هم نماند کار و بار

4 سیم داری کو بمجلس آیدم گر همه چون زر بود مس آیدم

1 مفتئی را دید آن پرهیزگار بر در سلطان نشسته روز بار

2 فتوئی پرسید ازو مرد حلیم گفت این چه جای فتویست ای سلیم

3 مرد گفتش بر در شاه و امیر هم چه جای مفتیانست ای خرده گیر