سی‌مرغ در پیشگاه سیمرغ در منطق‌الطیر عطار نیشابوری

1 زین سخن مرغان وادی سر به سر سرنگون گشتند در خون جگر

2 جمله دانستند کین شیوه کمان نیست بر بازوی مشتی ناتوان

3 زین سخن شد جان ایشان بی‌قرار هم در آن منزل بسی مردند زار

4 وان همه مرغان همه آن جایگاه سر نهادند از سر حسرت به راه

1 گفت مجنون گر همه روی زمین هر زمان بر من کنندی آفرین

2 من نخواهم آفرین هیچ کس مدح من دشنام لیلی باد و بس

3 خوشتراز صد مدح یک دشنام او بهتر از ملک دو عالم نام او

4 مذهب خود با توگفتم ای عزیز گر بود خواری چه خواهد بود نیز

1 جملهٔ پرندگان روزگار قصهٔ پروانه کردند آشکار

2 جمله با پروانه گفتند ای ضعیف تا به کی در بازی این جان شریف

3 چون نخواهد بود از شمعت وصال جان مده بر جهل، تا کی زین محال

4 زین سخن پروانه شد مست و خراب داد حالی آن سلیمان را جواب

1 یوسفی کانجم سپندش سوختند ده برادر چون ورا بفروختند

2 مالک دعرش چو زیشان می‌خرید خط ایشان خواست، کار زان می‌خرید

3 خط ستد زان قوم هم بر جایگاه پس گرفت آن ده برادر را گواه

4 چون عزیز مصر یوسف را خرید آن خط پر غدر با یوسف رسید

1 گفت چون در آتش افروخته گشت آن حلاج کلی سوخته

2 عاشقی آمد مگر چوبی بدست بر سر آن طشت خاکستر نشست

3 پس زفان بگشاد هم چون آتشی باز می‌شورید خاکستر خوشی

4 وانگهی می‌گفت برگویید راست کانک خوش می‌زد انا الحق او کجاست

1 پادشاهی بود عالم زان او هفت کشور جمله در فرمان او

2 بود در فرماندهی اسکندری قاف تا قاف جهانش لشگری

3 جاه او دو رخ نهاده ماه را مه دو رخ بر خاک ره آن جاه را

4 داشت آن خسرو یکی عالی وزیر در بزرگی خرده دان و خرده گیر