حکایت کوف در منطق‌الطیر عطار نیشابوری

1 حقه‌ای زر داشت مردی بی‌خبر چون بمرد و زو بماند آن حقه زر

2 بعد سالی دید فرزندش به خواب صورتش چون موش و دو چشمش پر آب

3 پس در آن موضع که زر بنهاده بود موشی اندر گرد آن می‌گشت زود

4 گفت فرزندش کزو کردم سؤال کز چه اینجا آمدی بر گوی حال

1 کوف آمد پیش چون دیوانه‌ای گفت من بگزیده‌ام ویرانه‌ای

2 عاجزی‌ام در خرابی زاده من در خرابی می‌روم بی‌باده من

3 گرچه معموری بسی خوش یافتم هم مخالف هم مشوش یافتم

4 هرک در جمعیتی خواهد نشست در خرابی بایدش رفتن چو مست