حکایت باز در منطق‌الطیر عطار نیشابوری

1 باز پیش جمع آمد سر فراز کرد از سر معالی پرده باز

2 سینه می‌کرد از سپه‌داری خویش لاف می‌زد از کله‌داری خویش

3 گفت من از شوق دست شهریار چشم بربستم ز خلق روزگار

4 چشم از آن بگرفته‌ام زیر کلاه تا رسد پایم به دست پادشاه

1 پادشاهی بود بس عالی گهر گشت عاشق بر غلام سیم بر

2 شد چنان عاشق که بی‌آن بت دمی نه نشستی و نه آسودی دمی

3 از غلامانش به رتبت بیش داشت دایما در پیش چشم خویش داشت

4 شاه چون در قصر تیر انداختی آن غلام از بیم او بگداختی