شرح دو بیت از مثنوی در رسائل اسیری لاهیجی

بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمَنِ ٱلرَّحِیمِ ,

ربّ یسّر و لاتعسّر ,

حمد و سپاس بی‌حد بر حضرت احد صمد، و درود و ثنای بی‌عدّ بر پیغمبر ما محمد متواترا و متوالیا الی الابد؛ اما بعد، بدان ایّدک اللّٰه بنصر من عنده که معنای این بیت که: ,

4 زدریای شهادت چون نهنگ لا برآرد هو تیمّم فرض گردد نوح را در وقت طوفانش