غرق بحر وحدتیم، من، من نیم از اسیری لاهیجی غزل 351
1. غرق بحر وحدتیم، من، من نیم
گوهر بی قیمتم، من، من نیم
1. غرق بحر وحدتیم، من، من نیم
گوهر بی قیمتم، من، من نیم
1. ای ماه برون آمده از مشرق بطحا
تابان ز رخت شعشعه نور تجلی
1. پیوسته مرا از او جگر پرخونست
یک لحظه نپرسید که حالت چونست
1. عاشق دیوانه دل کز غم همه سوزست و ساز
نقد جان در بوته عشق تو دارد در گداز
اسیری لاهیجی یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 9 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای اسیری لاهیجی معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: شمسالدین محمد بن یحیی بن علی گیلانی لاهیجی نوربخشی (سال تولد نامعلوم، درگذشته به سال ۹۱۲ هجری قمری) متخلص به «اسیری» و «فدایی» و مشهور به «اسیری لاهیجی» عارف، شاعر و از مشایخ سلسلهٔ نوربخشیه است.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار اسیری لاهیجی را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.