ای کنایت ز سر کوی تو جنات از اسیری لاهیجی غزل 336
1. ای کنایت ز سر کوی تو جنات نعیم
شد اشارت بفراق رخ تو نار جحیم
1. ای کنایت ز سر کوی تو جنات نعیم
شد اشارت بفراق رخ تو نار جحیم
1. هر کو رخ نیاز برین آستان نهاد
ایزد در خرانه رحمت برو گشاد
1. در هر چه نظر کنم ترا می بینم
من غیر تو از جهان کجا می بینم
1. یارب ز چه روروی تو در پرده نهانست
در پرده نهانست و پس پرده عیانست
اسیری لاهیجی یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 9 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای اسیری لاهیجی معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: شمسالدین محمد بن یحیی بن علی گیلانی لاهیجی نوربخشی (سال تولد نامعلوم، درگذشته به سال ۹۱۲ هجری قمری) متخلص به «اسیری» و «فدایی» و مشهور به «اسیری لاهیجی» عارف، شاعر و از مشایخ سلسلهٔ نوربخشیه است.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار اسیری لاهیجی را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.