می آیی و من می از نصرت رحمانی اشعار پراکنده 19
1. می آیی و من می روم ای مرد دیگر
2. چون تیرگی از بیخ گوش صبحگاهی
3. می آیی و من می روم ، زیباست ، زیباست
1. می آیی و من می روم ای مرد دیگر
2. چون تیرگی از بیخ گوش صبحگاهی
3. می آیی و من می روم ، زیباست ، زیباست
1. مهتاب زده تاج سر کاج
2. پاشویه پر از برگ خزان دیده ی زرد است
3. بر زیر لب هره کشیدند خدایان
1. می گفت با غرور
2. این چشمھا که ریخته در چشمھای تو
3. گرد نگاه را
1. و آفتاب خسته ی بیمار
2. از غرب می وزید
3. پائیز بود
نصرت رحمانی یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 14 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای نصرت رحمانی معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
متأسفانه اطلاعات دقیقی از زندگی نصرت رحمانی در دست نیست، اما آثار بر جای مانده از او نشان از تسلطش بر زبان و ادب فارسی دارد.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار نصرت رحمانی را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.