راننده در گشوده و مرا پیش خود نشاند از نادر نادرپور اشعار پراکنده 1
1. راننده در گشوده و مرا پیش خود نشاند
2. برگشتم و نگاه به او بستم
3. با شانه های خم شده در زیر بار سر
آی تبار مردمی من از نادر نادرپور اشعار پراکنده 2
1. آی تبار مردمی من
2. از نسل آهوان گرسنه ست ؟
3. نسلی که اندرون تهیاز طعام را
درخت معجزه خشکیده ست از نادر نادرپور اشعار پراکنده 3
1. درخت معجزه خشکیده ست
2. و کیمیای زمان ، آتش نبوت را
3. بدل به خون و طلا کرده ست
پرنده ای که صدایی به صافی شب داشت از نادر نادرپور اشعار پراکنده 4
1. پرنده ای که صدایی به صافی شب داشت
2. شب صدا را در بیشه ها رها می کرد
3. مرا ز روزنه ی برگ ها صدا می کرد
ساعتی از نیمه شب گذشت و سیاهی از نادر نادرپور اشعار پراکنده 5
1. ساعتی از نیمه شب گذشت و سیاهی
2. چهره بر آن میله های پنجره مالید
3. باد شب از زیر طاق سبز درختان
فانوس ، آرام زیر پنجره می سوخت از نادر نادرپور اشعار پراکنده 6
1. فانوس ، آرام زیر پنجره می سوخت
2. پله ی چوبی به سوی باغ روان بود
3. نجره در شاخه های افرا می خواند
آه ای تمام شوکت هستی از نادر نادرپور اشعار پراکنده 7
1. آه ای تمام شوکت هستی
2. ای شادی بزرگ
3. ای روح جاودانه ی مادینه
پیرمردی که در آن سوی درختان خزان دیده قدم از نادر نادرپور اشعار پراکنده 8
1. پیرمردی که در آن سوی درختان خزان دیده قدم می زد
2. روح چل سالگی من بود
3. روحی آشفته تر از سایه ی صدها برگ
مسی به رنگ شفق بودم از نادر نادرپور اشعار پراکنده 9
1. مسی به رنگ شفق بودم
2. زمان ، سیه شدنم آموخت
3. در امید زدم یک عمر
سر کرده در برف غبارآلود پیری از نادر نادرپور اشعار پراکنده 10
1. سر کرده در برف غبارآلود پیری
2. آموخته از کبک ، رسم سر به زیری
3. با او چه خواهم گفت آن روز ؟
چه شد که ماه مراد از کرانه ای نرسید از نادر نادرپور اشعار پراکنده 11
1. چه شد که ماه مراد از کرانه ای نرسید
2. شبی رسید و حریف شبانه ای نرسید
3. از نکه نام خوشش نقش لوح گردون بود
بهار با نفس گرم بادها آمد از نادر نادرپور اشعار پراکنده 12
1. بهار با نفس گرم بادها آمد
2. زمین ، جوانی ازو جست و آسمان از او
3. گلوی خشک درخت