طفلی که گاهگاه از نادر نادرپور اشعار پراکنده 72
1. طفلی که گاهگاه
2. ایینه در مقابل خورشید می گرفت
3. تا دیدگان پیر و جوان را
1. طفلی که گاهگاه
2. ایینه در مقابل خورشید می گرفت
3. تا دیدگان پیر و جوان را
1. شبانگهان که شفق ، موج آتشینش را
2. به صخره های زمین کوبد از کرانه ی روز
3. به جای آن که دل از آفتاب برگیرم
1. تو هر غروب ، نظر می کنی به خانه ی من
2. دریغ ! پنجره خاموش و خانه تاریک است
3. هنوز یاد مرا پشت شیشه می بینی
1. ای پیکره هایی که نهان در دل سنگید
2. افسوس که سرپنجه ی خاراشکنی نیست
3. نقشی اگر از تیشه ی فرهاد به جا ماند
نادر نادرپور یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 14 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای نادر نادرپور معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
متأسفانه اطلاعات دقیقی از زندگی نادر نادرپور در دست نیست، اما آثار بر جای مانده از او نشان از تسلطش بر زبان و ادب فارسی دارد.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار نادر نادرپور را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.