اشعار پراکنده اخوان ثالث

1 هرگز فراموشم نخواهد گشت، هرگز

2 آن شب که عالم، عالم لطف و صفا بود

3 من بودم و توران و هستی لذتی داشت

4 وز شوق چشمک می‌زد و رویش به ما بود

1 آینهٔ خورشید از آن اوج بلند

2 شب رسید از ره و آن آینهٔ خرد شده

3 شد پرکنده و در دامن افلاک نشست

4 تشنه‌ام امشب، اگر باز خیال لب تو

1 با نوازش‌های لحن مرغکی بیدار دل

2 بامدادان دور شد از چشم من جادوی خواب

3 چون گشودم چشم، دیدم از میان ابرها

4 برف زرین بارد از گیسوی گلگون، آفتاب

1 آمد به سوی شهر از آن دور دورها

2 آشفته حال باد سحرخیز فرودین

3 گفتی کسی به عمد بر آشفت خاکدان

4 زان دامنی که باد کشیدیش بر زمین

1 در هوای گرفتهٔ پاییز

2 وقت بدرود شب، طلوع سحر

3 پیله‌اش را شکافت پروانه

4 آمد از دخمهٔ سیاه به در

1 چون پرنده‌ای که سحر

2 با تکانده حوصله‌اش

3 می‌پرد ز لانهٔ خویش

4 با نگاه پر عطشی

1 سیاهی از درون کاهدود پشت دریاها

2 بر آمد، با نگاهی حیله گر، با اشکی آویزان

3 به دنبالش سیاهی‌های دیگر آمده‌اند از راه

4 بگستردند بر صحرای عطشان قیرگون دامان

1 در میکده‌ام، چون من بسی اینجا هست

2 می حاضر و من نبرده‌ام سویش دست

3 باید امشب ببوسم این ساقی را

4 کنون گویم که نیستم بیخود و مست

1 چون میهمانان به سفرهٔ پر ناز و نعمتی

2 خواندی مرا به بستر وصل خودی پری

3 هر جا دلم بخواهد من دست می‌برم

4 دیگر مگو: ببین به کجا دست می‌بری

1 ۱

2 با نگهی گمشده در کهنه خاطرات

3 پهلوی دیوار ترک خورده‌ای سپید

4 بر لب یک پله چوبین نشسته‌ام