خوشا غریب وطن باشم و بخوانم غمناک از منوچهر آتشی اشعار پراکنده 32
1. خوشا غریب وطن باشم و بخوانم غمناک
2. فراز همین شاخه های سوخته
3. کدام قناری گل در گلو
1. خوشا غریب وطن باشم و بخوانم غمناک
2. فراز همین شاخه های سوخته
3. کدام قناری گل در گلو
1. ایمن ترین پرنده آشیانه به خودی فرسوده دارد
2. پشت خاکریزی بیهوده دور و فراموش جنگی بی حکایت
3. از سرباز مرده در آن سال ها
1. پندارد بر آب و اثیر می راند
2. و لنگر به جزیره پریزادان می افکند
3. سرودگر جوان
1. پشت این خانه حکایت جاریست
2. نیست بی رهگذری ، کوچه خمار
3. هرزه مستی است برون رفته ز خویش
منوچهر آتشی یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 14 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای منوچهر آتشی معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
متأسفانه اطلاعات دقیقی از زندگی منوچهر آتشی در دست نیست، اما آثار بر جای مانده از او نشان از تسلطش بر زبان و ادب فارسی دارد.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار منوچهر آتشی را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.