اشعار پراکنده حمید مصدق

1 در میان من و تو فاصله هاست

2 گاه می اندیشم

3 می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری

4 تو توانایی بخشش داری

1 وای، باران؛

2 باران؛

3 شیشه پنجره را باران شست .

4 از دل من اما،

1 بی تو در می یابم،

2 چون چناران کهن

3 از درون تلخی واریزم را

4 کاهش جان من این شعر من است.

1 بعد از تو در شبان تیره و تار من

2 دیگر چگونه ماه

3 آوازهای طرح جاری نورش را

4 تکرار می کند

1 با من اکنون چه نشستن ها ، خاموشی ها

2 با تو کنون چه فراموشیهاست

3 چه کسی می خواهد

4 من و تو ما نشویم

1 من به درماندگی صخره و سنگ

2 من به آوارگی ابر ونسیم

3 من به سرگشتگی ‌آهوی دشت

4 من به تنهایی خود می مانم

1 جای تو خالی ست!

2 در تنهایی هایی که مرا

3 تا عمیق ترین دره های بی قراری

4 می کشانند

1 اگر تو باز نگردی

2 امید آمدنت را به گور خواهم برد

3 و کس نمی داند

4 که در فراق تو دیگر

1 گاه می اندیشم

2 خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید؟

3 آن زمان که خبر مرگ مرا

4 از کسی می‌شنوی

1 وای، باران؛

2 باران،

3 شیشه پنجره را باران شست .

4 از دل من اما،