اشعار پراکنده فروغ فرخزاد

1 پیشانی بلند تو در نور شمع‌ها

2 آرام و رام بود چو دریای روشنی

3 با ساقهای نقره نشانش نشسته بود!

4 در زیر پلکهای تو رویای روشنی

1 همه شب با دلم کسی می گفت

2 سخت آشفته ای

3 ز

4 دیدارش

1 می روم خسته و افسرده و زار

2 سوی منزلگه ویرانه خویش

3 به خدا می برم از شهر شما

4 دل شوریده و دیوانه خویش

1 از تنگنای محبس تاریکی،

2 از منجلاب تیره این دنیا

3 بانگ پر از نیاز مرا بشنو،

4 آه ای خدا ی قادر بی همتا

1 ای شب از رویای تو رنگین شده

2 سینه از عطر تو ام سنگین شده

3 ای به روی چشم من گسترده خویش

4 شایدم بخشیده از اندوه پیش

1 کاش چون پاییز بودم

2 کاش چون پاییز خاموش وملال انگیز بودم.

3 برگهای آرزوهایم , یکایک زرد می شد,

4 آفتاب دیدگانم سرد می شد,

1 رفتم ، مرا ببخش و مگو او وفا نداشت

2 راهی بجز گریز برایم نمانده بود

3 این عشق آتشین پر از درد بی امید

4 در وادی گناه و جنونم کشانده بود

1 اشعار کوتاه فروغ فرخزاد ؛

2 اگر به خانه من آمدي براي من اي مهربان چراغ

3 بياور

4 و يك دريچه كه از آن

1 شاید این را شنیده ای که زنان

2 در دل « آری » و « نه » به لب دارند

3 ضعف خود را عیان نمی سازند

4 رازدار و خموش و مکارند

1 آنگاه

2 خورشید سرد شد

3 و برکت از زمین‌ها رفت

4 و سبزه‌ها به صحراها خشکیدند