سعدالدین وراوینی

وزیر عالم عادل ربیب دولت و دین

هر آنچه بسته ضمیر تو، عقل نگشوده

زبس که درشب‌شبهت‌فکنده‌پرتو‌صدق

میان خاک سیه زر سرخ آمده بار

هر آرزو که بدان گشته کام جانها خوش

هنر بعهد توزان پس که دیده قحط کرم

توئی و طبع تو کز غایت روانی او

ز دستبوس تو تمکین ندیده منشی چرخ

بذوق عقل توان یافت شوربختی آن

وفاق رای تو گرنسپر درواست که هست

بزرگوارا این بکر را که آوردم

بزیر دامن اقبال بنده پرور تو

ز بهر زیور او تا زمانه عقد کند

جهان بجای درم بیدریغ بر سر او

نگه‌بزلف‌و‌رخش‌کن‌که‌روشن‌است‌امروز

طمع نمیکنم اندر گرانی کاوینش

که‌هست‌جود‌تو‌پیش‌از‌نکاح‌اوصدبار

بهیچ پوشش تشریفم این مقابل نیست

که داندش‌چوتوز ابناء دهر قیمت عدل

بآستان تو پیوستنش مبارک باد