دقیقی طوسی

ز دو چیز گیرند مر مملکت را

یکی زر نام ملک بر نبشته

که را بویهٔ وصلت ملک خیزد

زبانی سخنگوی و دستی گشاده

که ملکت شکاریست کو را نگیرد

دو چیزست کو را ببند اندر آرد

به شمشیر باید گرفتن مر او را

که را بخت و شمشیر و دینار باشد

خرد باید آنجا و جود و شجاعت