بیان الارشاد عطار نیشابوری

بآهی عذر صد عصیان پذیرد

پدید آرندهٔ این هفت گردون

برافروزندهٔ خورشید انور

سمیع و عالم و بی مثل و همتا

که نامد در جهان مانند او کس

نبوده با کسی پیوند و میلش

سر و چشم خرد را تاج و بینش

معطر از نسیم کوی او شد

ز بهر تست اگر داری تو بینش

فروع واصلش از منها و ذلک

ترا از بهر حضرت برگزیده

پی شغل بزرگت پروریدند

که از وی زنده می‌ماند ترا جان

وجود جمله‌شان قایم بجانست

مبادا هیچکس مهجور کلمه

همان تفسیر و تحقیق و لطایف

اگر یابی دل آنگاهی طرب کن

که خود را محرم هر راز یابی

بیکره از خودی آزاد گردی

مراد تو شود زو جمله حاصل

بنور او شود روشن سیاهی

هم او شد رهنمای جمله نیکان

اگرچه هست او بیگانهٔ تن

ز نادانی خلل گیرد چراغت

زبان او نداند هیچ دانا

بجز اندر فضای دل نگردد

دو اسبه عقل از آنجا گوشه گیرد

بیک لحظه کند او جمله غارت

اگر غافل شوی یابی زیانی

بمعنی در میان خانهٔ تست

ازو غافل مگر دیوانه باشد

که گرداند ترا از صورت خویش

که یک دم می‌نشاید بود غافل

دل و جانت قرین درد باید

که تا بندی کمرمر بندگی را

بقدر وسع خود جهدی نمایی

تو را همچو جان در دل نگهدار

بود اسلام شاخش میوه احسان

توانی در دو عالم رهروی کرد

که اسلامش بود نام ای برادر