خسرونامه عطار نیشابوری

طلسم گنج جان هردو جهان ساخت

نهان در جسم و پیدا در جهانست

چو باطن شد بطونش نور جان بود

ز پیداییش در ظاهر جهان ساخت

چه حدّ شرح و چه جای بیانست

که مدح او خداوند جهان گفت

مراد از جوهر و جسم و عرض اوست

شفیع اوّلین و آخرین را

امیرالمؤمنین صدیق افضل

خلافت را ولی او بود بتحقیق

همه در باخت جز هیچ و گلیمی

ازینجا کن قیاس خورد و خفتش

امیرالمؤمنین فاروق اعظم

نمیارزید ملکی یک زمانش

زبان بر نیکویی بگشاده بودی

که تا عمرش نگردد لحظهیی فوت

امیرالمؤمنین عثمان عفّان

ولی دروی به جز عثمان گهر نیست

حیا چون نبودش پیوسته پیشه

نبی را و ُنبی را همدمی پاک

امیرالمؤمنین کرّار صفدر

بدانش آفتاب آفرینش

بمردی و جوانمردی سبق داشت

علی کالشمس ازو جاوید باشد

حسن آمد که جمله حسن ظن بود

همه لطف و همه جود و همه علم

ز شوقش نه فلک در گشت آمد

برای آن همه چیزش نکو بود

امام از ماه تا ماهی حسینست

که نه معصوم پاکش پس رو آمد

بمهرش نه فلک از پی روانست

جهان علم و بحر معرفت بود

کِرا میدانی الّا بوحنیفه

امام اوّل و لقمان ثانی

ز کار بوحنیفه سر چو شمعند

چراغی کو عدو را مینهد گاز

امامت در دو کون او را روا بود

که دینش از هر دو نور جاودان داشت

چنانک از ابن عبّاسش خلافت

وگر صد، جز طریق او ندارند